Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Videsne quam sit magna dissensio?

Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.
Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;

Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?

Equidem, sed audistine modo de Carneade? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quis Aristidem non mortuum diligit? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Tenent mordicus. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?

Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.
Restinguet citius, si ardentem acceperit.

Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia
nihil interesse.

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Poterat autem inpune;: Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
Quo tandem modo?: Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur?
Proclivi currit oratio.: Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.
Quare conare, quaeso.: Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
Bork: Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.
Reguli reiciendam;: Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Neque enim in aliqua parte, sed in perpetuitate temporis vita beata dici solet, nec appellatur omnino vita, nisi confecta atque absoluta, nec potest quisquam alias beatus esse, alias miser;