Si enim ad populum me vocas, eum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Duo Reges: constructio interrete. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Sed haec omittamus;
Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?
Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Sed ad bona praeterita redeamus. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Laboro autem non sine causa;

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quis enim redargueret? Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Eaedem res maneant alio modo.

Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens.
Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.
Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?

Bork: Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit.
Tenent mordicus.: Idemne, quod iucunde?
Bork: Eam stabilem appellas.
Bork: Non potes, nisi retexueris illa.

Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi
non aderit;

Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente
vis naturae quasi per caliginem cernitur;