Non est igitur voluptas bonum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Duo Reges: constructio interrete. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

In schola desinis. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Habes undique expletam et perfectam, Torquate, formam honestatis, quae tota quattuor his virtutibus, quae a te quoque commemoratae sunt, continetur.

Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui
deceat extremum.

Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?
Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Bork: Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;
Pollicetur certe.: Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet.

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quid me istud rogas? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Quae ista amicitia est?

Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime.
Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;
At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.
Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas?
Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.