Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Age, inquies, ista parva sunt. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Duo Reges: constructio interrete. In schola desinis. Sit enim idem caecus, debilis. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Haec mirabilia videri intellego, sed cum certe superiora firma ac vera sint, his autem ea consentanea et consequentia, ne de horum quidem est veritate dubitandum.

Sed haec in pueris;

Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Prodest, inquit, mihi eo esse animo.

Bork

Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.

Stoicos roga.

Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Praeteritis, inquit, gaudeo.

Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.

Qui convenit?

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Quae sequuntur igitur?

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Equidem e Cn.

Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?

Bork Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Ut pulsi recurrant? Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Ea possunt paria non esse. An hoc usque quaque, aliter in vita?

• Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
• Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
• Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.
• Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo.
• Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
• Summae mihi videtur inscitiae.
• Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Sensibus enim ornavit ad res percipiendas idoneis, ut nihil
aut non multum adiumento ullo ad suam confirmationem
indigerent;

Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata
per se ipsa rerum scientia;

1. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
2. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.
3. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
4. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.