Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Duo Reges: constructio interrete. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Eam stabilem appellas. At cum tuis cum disseras, multa sunt audienda etiam de obscenis voluptatibus, de quibus ab Epicuro saepissime dicitur. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Laboro autem non sine causa; At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Minime vero istorum quidem, inquit.
Nam e quibus locis quasi thesauris argumenta depromerentur, vestri ne suspicati quidem sunt, superiores autem artificio et via tradiderunt.
Quid iudicant sensus? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Suo enim quisque studio maxime ducitur. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Quae similitudo in genere etiam humano apparet.
- Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.
- Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus.
- Duo enim genera quae erant, fecit tria.
- Erat enim Polemonis.
- Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
- Bork
- Hos contra singulos dici est melius.
- Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.
- Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
- Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.
- Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?
- Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari.
An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Odium autem et invidiam facile vitabis. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Sed ego in hoc resisto; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
Ergo in iis adolescentibus bonam spem esse dicemus et magnam indolem, quos suis commodis inservituros et quicquid ipsis expediat facturos arbitrabimur? Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.